Volkskrant: Spannend om op de 24-uursopvang te slapen? Vooral voor de ouders

Fris en monter, alsof ze niet net een nachtdienst in het revalidatiecentrum en hospice achter de rug heeft en er straks nog een paar uur in de thuiszorg aan vastknoopt, haalt Jurynaidy Reenis haar drie kinderen uit bed. Het is even na achten ’s ochtends en de meeste kinderen beginnen aan hun dag bij kinderdagverblijf Maaskids, naast het Rotterdamse Maasstadziekenhuis. Die van de 33-jarige Reenis waren er al, ze zijn blijven slapen op deze opvanglocatie.

Voor Reenis is de 24-uurskinderopvang, bedoeld om ouders met cruciale beroepen te ontlasten in het coronatijdperk, een uitkomst. Ze combineert twee banen in de zorg op incourante tijden – haar man werkt als monteur in het buitenland. Tot voor kort paste haar jongere zus op Romario van 8, zijn twee jaar jongere evenbeeld Ray-Jiano en zusje Elshontely van 5. ‘Maar dat vond ze niet zo leuk, ze is nog een puber. Dus ik moest steeds meer slijmen om het te vragen. Dit is makkelijker, dit is gewoon een zakelijke overeenkomst.’

Nu ze een plek heeft om haar kinderen ’s nachts en in het weekend onder te brengen, kan ze haar werk in het Zusterhuis – een revalidatiecentrum annex hospice – en de thuiszorg zonder kopzorgen voortzetten. Haar werkschema klinkt moordend, maar klagen doet ze niet. ‘Als je lekker in je vel zit, gaat het wel. En ik weet waarvoor ik het doe.’

Nog even wat voorlezen en dan volgt een innige omhelzing met haar drietal. ‘Ik kom jullie vanmiddag ophalen om naar de BSO te gaan’, zegt Reenis. De kinderen knikken, en weg zijn ze. De tuin in, stoepkrijten. Ze lijken het al weken gewend te zijn, in plaats van drie nachten. 

's Nachts werken

Steeds meer ouders die in een vitale sector werken, doen een beroep op de 24-uursopvang. Dat zegt Gjalt Jellesma van Boink, de belangenorganisatie van ouders met kinderen in de kinderopvang. Het kabinet heeft de 24-uursopvang verplicht gesteld. In elke gemeente is minstens één opvanglocatie beschikbaar, vijf liggen er verspreid door de gemeente Rotterdam. De locaties zijn strategisch gekozen: vaak in de buurt van een ziekenhuis, niet te klein en goed bereikbaar.

Het idee is dat personeel uit bijvoorbeeld de zorg ook ’s nachts en in het weekend moet kunnen werken als thuis geen opvang beschikbaar is. ‘Maar het gaat er ook om dat iemand even kan uitslapen in het weekend’, zegt Jellesma. ‘Als je vijf nachten bent doorgegaan in het ziekenhuis, is het hartstikke legitiem om je bed in te duiken. We willen toch ook graag dat deze mensen hun werk uitgerust kunnen blijven doen.’

Bij Humankind Kinderopvang- en Ontwikkeling in Heerlen drukken ze de ouders op het hart hun kind vooral niet ’s avonds laat of ’s ochtends vroeg uit bed te komen halen. ‘Sommige ouders voelen zich schuldig dat hun kind ergens anders ligt te slapen’, zegt locatiemanager Judith Caenen. ‘Maar de kinderen merken daar helemaal niets van. Daarom zeggen we: ga vooral naar bed als je uit de late dienst komt. Dit is ons werk, we weten waar we het over hebben.’

Schakel in de strijd

De meeste ouders met vitale beroepen lijken de opvang voor hun kinderen nog steeds zelf te regelen, constateert Jellesma. ‘Voor veel ouders voelt de kinderopvang toch als second best. Maar als je de buurvrouw al twee weekenden hebt gevraagd om op te passen, kan ze misschien een derde keer niet of ze wordt ziek. En bij de opvang ben je verzekerd van een veilige omgeving, met professionals.’

Om ouders tegemoet te komen, stellen de kinderopvangorganisaties zich zo flexibel mogelijk op. Meestal kan binnen een uur een plek voor een kind worden geregeld, desnoods door een medewerker uit bed te bellen. ‘Als iemand wordt gevraagd in te vallen voor een nachtdienst, regelen wij de opvang’, zegt Monique Suijker, de locatiemanager van Maaskids. ‘Wij zien onszelf als een schakel in de strijd tegen corona, al doen we dan een heel andere tak van sport.’

Ze wijst door het raam. Links ligt het Maasstadziekenhuis, waar coronapatiënten voor hun leven vechten. Het Aafje Zorghotel is tijdelijk als coronacentrum ingericht. En aan de overkant van het kinderdagverblijf liggen op twee hoog de coronapatiënten die op de intensive care zijn uitbehandeld. Suijker: ‘Dus je kunt wel zeggen dat we er middenin zitten.’

Hoge drempel

Bij Maaskids, onderdeel van Kiddoozz Kinderopvang, vangen Suijker en met haar team tussen de twintig en de 25 kinderen per dag op. Voor de coronacrisis waren dat er 64. En dat is nog aan de hoge kant: 80 procent van de ouders werkt dan ook in de zorg, de meesten in het Maasstadziekenhuis.

De drempel om op 24-uursopvang over te stappen, kan hoog zijn, merkt ook Caenen. ‘Vooral als de kinderen tot voor kort bij opa en oma lagen te slapen. Ouders vinden het lastig dat idee los te laten.’

Ook Reenis zat erover in, toen ze haar kinderen voor de eerste keer ’s avonds bracht. Kinderen horen in hun eigen bed te liggen, is haar opvatting. ‘Als moeder wil je ook heel graag dat ze doorslapen bij de opvang. Maar achteraf was het voor mij denk ik spannender dan voor hen.’

Maar schuldig dat haar kinderen hier deze week vijf nachten doorbrengen, voelt ze zich niet. ‘Als ik ze zou brengen om te kunnen gaan stappen, is het wat anders. Maar ik doe dit zodat ik andere mensen kan helpen.’