Blog | Uurtje factuurtje

Laat ik eerst iets zeggen over het perspectief van de politiek en het perspectief van de ouders. Een politicus hoort vooruit te kijken, maar een ouder kijkt toch vooral op de wat kortere termijn hoe toegankelijk de kinderopvang is. Een paar jaar peperdure kinderopvang kan vooral ouders met lagere inkomens toch echt in serieuze problemen brengen.

Wie kijkt naar de nu aangekondigde tariefsverhogingen, 8 tot 9% is geen uitzondering, moet vooral kijken naar de geringe stijging van het tarief in 2022. Toen inflatie nog geen enkele rol speelde. Helaas liep de inflatie in het voorjaar van dit jaar al meteen steil omhoog. Dat was dus nog voor de razendsnel stijgende energieprijzen met in het kielzog de prijzen van voedsel en vrijwel alle andere artikelen.

Terecht merkte de minister in een eerder schrijven op dat de beste remedie tegen het personeelstekort goed werkgeverschap is. Nu zijn de pedagogisch professionals niet echt grootverdieners. Dus ook zij worden hard geraakt door het effect van de torenhoge inflatie op hun dagelijkse boodschappen en andere inkopen. Vandaar dat BOinK iets deed wat ze nog nooit heeft gedaan. Wij ondersteunden een brief van de cao-partijen met het verzoek de maximumuurprijs extra te verhogen. Die extra verhoging, zo luidde de plechtige belofte, zou dan geheel ten goede komen aan de stijging van de salarissen van de werknemers.

Hard nodig, want zonder een stevige stijging van de lonen ga je het personeelstekort niet terugdringen. Als we de FNV moeten geloven, zouden de lonen zelfs met 14,3% moeten stijgen. Dat dat niet gaat gebeuren, is geen verrassing. Maar een stijging ergens tussen de 5 en 10% lijkt mij echt wel noodzakelijk willen pedagogisch medewerkers er niet stevig op achteruitgaan. Daarbij moet worden bedacht dat het met een salaris in de kinderopvang juist op de plaatsen waar het personeelstekort het grootst is vrijwel onmogelijk is om een beetje betaalbare woonruimte te vinden.

De politiek is vooral gericht op 1 januari 2025. Het moment dat alle werkende ouders nog maar 4% gaan betalen. Dat geldt helaas niet voor de laagste inkomens. Die lijken hetzelfde te blijven betalen, maar worden in werkelijkheid geconfronteerd met veel hogere kosten. Omdat vrijwel alle kinderopvang een uurprijs hanteert die hoger ligt dan hetgeen ze op basis van de maximum uurprijs vergoed krijgen. Dus juist de groep waar de arbeidsparticipatie het laagst is en de kinderen het meest baat hebben bij kinderopvang, stijgt de eigen bijdrage misschien wel tot 15% van de gevraagde uurprijs. In het licht van al het gejuich over gratis kinderopvang  – het woordje ‘bijna’ wordt gemakshalve vergeten – een bittere pil voor de groep ouders die toch al het hardst geraakt wordt.