Blog | Een heel klein bubbeltje
Gjalt Jellesma, voorzitter BOinK
"Dit artikel is met toestemming van de redactie overgenomen uit Management Kinderopvang, nr. 3
Dat oudercommissies en werkende ouders, als belangrijke economische doelgroep, invloed uitoefenen is geen geheim. De individuele ouder heeft daarentegen niet veel in de melk te brokkelen. Er zijn immers wachtlijsten en wisselen van kinderdagverblijf of bso is meestal niet in het belang van kind en ouder.
Veel mensen realiseren zich niet dat de media-aandacht voor kinderopvang sterk wordt gestimuleerd door moeders die werken als journalist. Hun eigen ervaringen en die van vriendinnen vormen vaak de aanleiding voor items in kranten, televisie en sociale media. En gelukkig maar, want anders kwam kinderopvang er bekaaid af. Zonder iets af te doen aan het belang van onderwijs; qua aandacht in media en politiek blijft de kinderopvang ver achter. Op verkiezingsposters in de grootste Duitse deelstaat staat kinderopvang op nummer één; ondenkbaar in de Nederlandse context. De enige hoogleraar Kinderopvang is al twintig jaar een bijzondere leerstoel. Hopelijk volgt er snel een tweede bijzondere leerstoel, maar wat een povere aandacht vanuit de universitaire wereld voor de miljoen kinderen in de kinderopvang. Zeker in vergelijking met het aantal hoogleraren dat zich met het (primair) onderwijs bezighoudt. Kortom, beste lezers, laat u niet misleiden door de bubbel waar wij als sector met z’n allen inzitten.
Alles overziend is het geen wonder dat de eerste bezuinigingen op de kinderopvang alweer zijn ingezet. En dan heb ik het niet over het uitstel van de bijna gratis opvang. Natuurlijk zijn er een aantal nuttige zaken gereled: verhoging van het budget van SMI, uitbreiding van toezicht en handhaving, een kleine verbreding van de groep die recht heeft op toeslag en verbetering van de kinderopvang in Caribisch Nederland. Maar het betreft hier wel een klapsigaar uit eigen doos. De zo noodzakelijke extra verhoging van de maximum uurprijs wordt met ingang van 2025 alweer een stukje teruggedraaid. Oplopend tot een structurele besparing van 25 miljoen in 2029 gaat het in verhouding niet om veel geld. De beweging staat echter haaks op de mooie belofte van bijna gratis kinderopvang.
Niet de kinderen, maar de kinderopvang zelf moet echt een veel grotere mond opzetten. Altijd op inhoud, maar wel vanuit een ander perspectief. Als uitgangspunt zou de sector kunnen uitdragen dat het zeer matig presterende primair onderwijs veel meer moet samenwerken met de kinderopvang. En niet, zoals het vrome voornemen keer op keer wordt uitgesproken, andersom. Onderdanig gedrag richting onderwijs en overheid gaat ons echt niet helpen. Bewustwording dat de overheid minstens zo afhankelijk is van de kinderopvang als de sector van de overheid, wel. Private equity wordt door de politiek gretig aangegrepen om de kinderopvang in zijn geheel in het verdachtenbankje te zetten. Veel minder aandacht krijgt het feit dat de veel grotere commerciële schil rondom het onderwijs – denk aan lesmethoden en de bijlesindustrie – minimaal medeverantwoordelijk is voor slecht taal- en rekenonderwijs en de toenemende kansenongelijkheid. Een miljoen kinderen en hun ouders vormen samen met ongeveer 120.000 medewerkers een reusachtige bubbel. In het publieke debat ziet het er echter uit als een klein bubbeltje.