Blog | Red de gastouderopvang (2)

 Gastouderopvang, gewoon een onderdeel van de reguliere kinderopvang, heeft hier nog meer last van. Vreemd, want wie nadenkt zal toch snel moeten toegeven dat de hele dag de verantwoordelijkheid dragen voor een aantal jonge kinderen een behoorlijke inspanning vergt. Fysiek, maar ook geestelijk. Bovendien, goede gastouderopvang steekt de kwaliteit van het kinderdagverblijf naar de kroon.

In mijn vorige column gaf ik al aan hoe belangrijk en vooral ook hoe onmisbaar gastouderopvang is. Echter, het beleid van een aantal achtereenvolgende kabinetten leidde tot stagnering van de professionalisering van de gastouderopvang. Het zette de gastouderopvang op achterstand ten opzichte van andere vormen van kinderopvang. Nu vindt er een late, maar terechte inhaalslag plaats, maar daarbij worden twee belangrijk aspecten over het hoofd gezien. Professionalisering moet betaald kunnen worden en het moet lonend zijn om in de gastouderopvang te werken. Hoewel gastouders verplicht zijn aangesloten bij een gastouderbureau, zijn het in feite gewoon zzp’ers met – in de vorm van de ouders van de opgevangen kinderen –  meerdere opdrachtgevers.

Er is veel te doen om het schijn-zzp’erschap en één van de criteria die daarbij genoemd wordt is dat de zzp’er minimaal rond de 32 euro per uur moet verdienen. Met een uurtarief van 9 per uur – een stevige stijging in vergelijking met de huidige uurprijs – en met de opvang vier kinderen, is dat goed haalbaar. De 4 euro extra per uur kan worden ingezet voor overhead. Het grootste drogargument is dat dit de belastingbetaler meer gaat kosten. Immers, een steeds kleiner percentage van de kinderen wordt opgevangen in de gastouderopvang. Deze kinderen gaan naar het kinderdagverblijf en kosten de staat vervolgens € 10,25. Wat nog meer geld kost, is het gebrek aan gastouderopvang, waardoor mensen die aangewezen zijn op flexibele opvang helemaal niet meer kunnen werken.

De terugloop van het aantal gastouders kent een aantal oorzaken: druk op de arbeidsmarkt, je kan op heel veel plaatsen terecht, het beroep kent een lage en onduidelijke status en het verdient ronduit slecht. Wat ongetwijfeld ook een rol speelt is de kwaliteit van de gastouderbureaus. Je zit er als gastouder aan vast, maar het is lang niet altijd duidelijk wat je er als ouder en als gastouder voor terugkrijgt.

In deze opsomming schuilt tegelijkertijd de oplossing. Boor het grote reservoir van thuiszittende pedagogisch medewerkers aan, stel heldere regels en kwaliteitbevorderende eisen. Maar, overheid: geen extra eisen zonder bijbehorende middelen. Zet de gastouder op het voetstuk waar het beroep thuishoort en verbindt daar als eerste een fatsoenlijke beloning aan. We hebben de gastouders hard nodig.