Bijna gratis kinderopvang opnieuw verder weg
Het besluit van het kabinet om de invoering van het nieuwe stelsel uit te stellen tot 1 januari 2029 is in de eerste plaats een grote teleurstelling voor ouders. Hoewel veel ouders inmiddels de houding hebben; eerst zien dan geloven, betekent het uitstel in de praktijk toch dat veel ouders de komende jaren nog steeds veel geld kwijt zijn aan kinderopvang.
Het is in de eerste plaats een miljardenbezuiniging. Dat nu het grote personeelstekort als argument wordt aangevoerd doet daaraan niets af. De gegevenslevering vanuit ondernemers naar dienst Toeslagen waar het gaat om het aantal uren wat ouders aan kinderopvang afnemen was na vier jaar ook nog niet op orde. Nog maar 60 procent van de gegevens klopte daadwerkelijk. Dit heeft ook te maken met de complexiteit van het aanleveren van het BSN van ouders. De dienst Toeslagen zelf heeft ook meer tijd nodig om het nieuwe stelsel op goede en verantwoorde manier in te voeren. Niemand zit immers te wachten op een nieuwe toeslagenaffaire.
Het slechte nieuws is natuurlijk dat er voor de zoveelste keer op kinderopvang bezuinigd wordt en ouders opnieuw teleurgesteld raken omdat beloftes weer niet worden waargemaakt. Het is nu zaak om in ieder geval de wet zo snel mogelijk door de eerste en tweede kamer te loodsen zodat in elk geval het geld voor het nieuwe stelsel veilig kan worden gesteld.
De kleine vier jaar tot 1 januari 2029 kunnen we goed gebruiken om te zorgen dat er een heel goed stelsel wordt gebouwd waarbij ook de juridische haken en ogen zijn opgelost. In deze periode moet ook een realistische uurprijs met een bandbreedte worden vastgesteld. Laten we nog een klein lichtpuntje noemen; gelukkig is het rare plan om de uurprijs van 2026 niet te indexeren van de baan. Daarmee is in elk geval voorkomen dan midden en lage inkomens naast het nieuws van het uitstel ook nog geconfronteerd worden met een duurder wordende kinderopvang.
En om te eindigen met misschien wel de belangrijkste opdracht; er moet een evenwicht gevonden worden tussen vraag en aanbod waarbij met behoud van een goede kwaliteit kinderopvang zoveel mogelijk ouders aan het werk kunnen. De kwaliteit staat daarbij voorop want alleen goede kinderopvang is goed voor alle kinderen.