Blog | Het imago van de oudercommissie

Het hebben van een oudercommissie is een wettelijke verplichting, dus het lijkt mij voor de hand liggen dat de kinderopvangorganisaties een inspanningsverplichting hebben om ouders te enthousiasmeren voor het lidmaatschap.

BOinK heeft 5.300 oudercommissies als lid en daarnaast nog een kleine 400 koepels waaronder een groot aantal oudercommissies vallen. Bij dit soort aantallen is het natuurlijk niet echt geloofwaardig wanneer een deel van de kinderopvang de handen in de lucht steekt en wanhopig roept dat het maar niet lukt om een oudercommissie te installeren. Gelukkig horen we ook vaak dat de kinderopvangondernemers, locatiemanagers en directeuren pedagogiek blij zijn met hun oudercommissie en deze commissie als een waardevolle sparringpartner beschouwd. Volgend jaar is de Wet Kinderopvang, waarin de rol van oudercommissies is geregeld, twintig jaar oud. Ook daarvoor bestonden oudercommissies, maar was hun rol niet goed geregeld. In tegenstelling tot de medezeggenschapsraad in het primair onderwijs heeft de oudercommissies slechts het recht van advies.

Een aantal jaren geleden heeft de lobby van BOinK indirect de positie van de oudercommissie versterkt. Als afwijken van het advies van de oudercommissie door de aanbieder van kinderopvang niet goed wordt onderbouwd, kan de oudercommissie naar de Geschillencommissie stappen. De uitspraak van deze commissie is vervolgens bindend. Nu wil ik zeker niet bepleiten dat oudercommissies tegenover hun kinderopvangaanbieder komen te staan, maar het is wel belangrijk dat de oudercommissies zich deze mogelijkheid realiseren. En ook met slechts een adviesrecht krijgen oudercommissies nog best veel voor elkaar. Toch is het belangrijk om een nieuwe impuls te geven aan het goed functioneren van oudercommissies. Dat begint bij het eerste kennismakingsgesprek tussen ouder en kinderopvang, daarin wordt de ouder al geïnformeerd over de oudercommissie en vooral ook over het belang wat de kinderopvangaanbieder hecht aan de inbreng van deze commissie. De oudercommissie krijgt een eigen, afgeschermd communicatiekanaal en kan alle ouders bereiken simpelweg omdat bij het introductiegesprek al toestemming is gevraagd om het e-mailadres van de ouder ter beschikking te stellen aan de oudercommissie. De oudercommissie en de aanbieder van kinderopvang hebben in het werkplan duidelijk vastgelegd hoe zij met elkaar omgaan en de houder zorgt ervoor dat de vergaderfaciliteiten zijn.

En tot slot, het is helemaal niet gek om de tijdinvestering van de ouders te belonen. Een vrijwilligersvergoeding, al dan niet in natura, betekent niet dat het financieel aantrekkelijk moet worden om in een oudercommissie te zitten, maar maakt wel duidelijk dat de kinderopvangaanbieder de oudercommissie niet alleen serieus neemt, maar ook waardeert. Wij horen nog steeds wekelijks dat oudercommissies hun ouders niet kunnen bereiken. In een aantal gevallen zelfs worden tegengewerkt.

Dit zijn signalen die een volwassen sector onwaardig zijn. Het zou niet nodig moeten zijn dat door middel van GGD-controles de positie van de oudercommissies wordt geborgd. Heel veel ondernemers en oudercommissies laten samen zien dat een oudercommissie grote meerwaarde heeft. Niet de koudwatervrees voor die ‘lastige’ oudercommissie, maar waardering voor al die duizenden ouders die in het belang van hun kinderen bereid zijn een stap extra te zetten, moet de komende jaren de boventoon voeren.