Blog | Gebroken nachten en niet alleen
Jacora Hüsken
'Je hoeft het niet alleen te doen', zei mijn zus toen ik eens met haar besprak of ik kinderen zou willen. Een fijne gedachte. Hoewel je je als ouder echt héél verantwoordelijk voelt en bent voor je opgroeiende kind. Hulp komt soms uit onverwachte hoek.
Na een gebroken nacht, bracht ik ‘s ochtends met wallen onder de ogen en natuurlijk met haast, m'n zoontje naar het kinderdagverblijf.
Bij de overdracht ging ik wat onsamenhangend uitleggen dat Twan ‘s nachts steeds huilend wakker was geworden. Hij was rusteloos en om onverklaarbare redenen steeds niet meer in slaap te krijgen!
De leidster nam hem over, 'het was ook volle maan', zei ze. 'Het was weer zo'n nacht, er zijn er meer'.
Volle maan? Daar had ik nog nooit van gehoord. Het hielp wel. Alle keren daarna dat ik met m'n peuter op de arm in het donker ‘s nachts naar buiten keek…
‘Zie je wel, volle maan’, dacht ik dan. En de gedachte dat ik met meer moeders en vaders die nacht in de weer was met m'n kind, was wonderbaarlijk geruststellend.
Zo’n kleine opmerking van een leidster, gaven echt het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Je zorgen delen over iets in de ontwikkeling van je kind, de vreugde delen over een volgende stap die ze gemaakt hebben, samen lachen om gekkigheid van je zoon of dochter: het is zo fijn dat iemand je kind door en door kent.
Jacora Hüsken is moeder van Twan van negen jaar en Fien van vier jaar. Al vijf jaar lid en inmiddels voorzitter van de oudercommissie.
Lees meer blogs